کمک درسی و دانستنی ها
با سلام من سینا امامی نویسنده این وبلاگ هستم امیدوارم از مطا لب من بهره خوبی ببرید و راضی باشید...کمک درسی و دانستنی ها
با سلام من سینا امامی نویسنده این وبلاگ هستم امیدوارم از مطا لب من بهره خوبی ببرید و راضی باشید...
گنبد سلطانیه
گنبد سلطانیه مقبرهٔ اُلجایتو است که در ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ میلادی در شهر سلطانیه(پایتخت ایلخانیان) ساخته شد و از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی از شیوه معماری آذری به شمار می‌رود. گنبد سلطانیه در فهرست آثار میراث جهانی به ثبت رسیده‌است.
ویژگیها
گنبد دارای ارتفاع ۴۸٫۵ و قطر دهانه ۲۵٫۵ می‌باشد که در سال ۷۰۳ (ه. ق) به دستور الجایتو (سلطان محمد خدابنده) جهت انتقال جسد علی ابن ابیطالب امام اول شیعیان از نجف به سلطانیه ساخته شد. این بنا در مدت ۱۰ سال توسط ۳۰۰۰ نفر کارگر ساخته شد.
تزیینات و نحوهٔ ساخت این مقبره در واقع نقطهٔ عطفی در معماری آن دوران بوده به این شکل که سبکی جدید را در معماری به‌وجود آورده که از معماری سلجوقی منفک شده‌است.
این بنا شامل ۸ ایوان و ۸ مناره است که گفته می‌شود از ۸ در بهشت (ابواب البر یا درهای نیکی) الگو گرفته است. شامل دو دوره تزئینات می‌باشد دور اول تزئینات آجر وکاشی بوده است که به واسطه آجر و کاشی آیاتی از قرآن کریم کتاب آسمانی مسلمانان و ذکر نام خداوند و اسامی پیامبر اسلام و امام اول شیعیان و نام پادشاه نوشته شده است اما بعد از مدتی به دلیلی نامعلوم پادشاه (سلطان محمد خدابنده) دستور پوشانیدن تزئینات کاشی با اندود گچ را می‌دهد که مانند تزئینات کاشی به واسطه نقاشی روی گچ آیاتی از قرآن کریم کتاب آسمانی مسلمانان و ذکر نام خداوند و اسامی پیامبر اسلام و امام اول شیعیان و نام پادشاه نوشته شده است.
گنبد سلطانیه شامل سه بخش اصلی ورودی، تربتخانه و سردابه‌است.
پادشاه الجایتو پس از نومید شدن از انتقال جسد علی، از خاک نجف و کربلا به سلطانیه انتقال داد و در ساخت قسمتی از گنبد استفاده کرد که به تربتخانه مشهور است. پادشاه وصیت کرده بود که در سردابه دفن شود. الجایتو ۲ سال بعد از اتمام ساخت گنبد در سن ۳۴ سالگی بر اثر بیماری درگذشت
سردابه محل دفن پادشاه است اما عده‌ای از مورخان اینگونه نوشته‌اند که پادشاه در محلی غیر از سردابه دفن شده است.
گفته می‌شود در ساخت گنبد بزرگ شهر فلورانس از این گنبد الگوبرداری شده‌است. بنای این گنبد که بعد از گنبدهای سانتاماریا دلفیوره وایاصوفیه سومین گنبد بزرگ دنیاست.
درباره ی رصد خانه مراغه درس 16 مطالعات هشتم
رصدخانه مراغه (رصد خانه خواجه نصیر الدین طوسی)
صد مرتبه زد بخت به هم زیج و رصد را
این هفت فلک، اختر مسعود ندارد (نظیری)
رصدخانه مراغه یکی
از یادگارهای علمی و فلکی خواجه نصیرالدین طوسی؛ فیلسوف، ریاضیدان و منجم
بزرگ دوره ایلخانی و صاحب رساله مشهور اخلاق ناصری و زیج معروف ایلخانی است
که به دست او، با همراهی عده ای از فضلا و دانشمندان بنا شده. این رصدخانه
زمانی از مشهورترین رصدخانه های اسلامی بوده که آوازه آن تمام جهان آن روز
را فرا گرفته و تاکنون با این همه تطورات و تغییراتی که در جهان پدید
آمده هنوز هم نام آن رصدخانه و بانی آن بر سر زبانهاست.
در
سال 657 هجری به دستور خواجه بزرگ طوسی؛ "فخرالدین ابوالسعادات احمد بن
عثمان مراغی" معمار معروف آن عصر، ساختمان وسیع و با شکوه رصدخانه را با
نقشه استاد شروع نمود. محلی که برای رصدخانه انتخاب شده بود تپه ای است که
در شمال غربی شهر مراغه واقع شده و اینک بنام رصدخانه مراغه معروف است.
برای کمک به رصدخانه علاوه بر کمک های مالی دولت، اوقاف سراسر کشور نیز در اختیار خواجه گذارده شده بود که از عشر (یک دهم) آن جهت امر رصدخانه و خرید وسائل و اسباب و آلات و کتب استفاده می نمود. در نزدیکی رصدخانه، کتابخانه بزرگ و بسیار عالی ساخته شده بود که در حدود چهارصد هزار جلد کتاب نفیس از بغداد، شام، بیروت و الجزیره تهیه و جهت استفاده دانشمندان و فضلا در آن قرار داده شده بود.
در جوار رصدخانه، سرایی عالی برای
استفاده خواجه و منجمین ساخته شده و مدرسه علمیه ای جهت استفاده طلاب
دانشجو نیز احداث گردیده بود. این کارها مدت 13 سال به طول انجامید، تا
اینکه هلاکو در سال 663 ه. ق. درگذشت. لیکن خواجه تا آخرین دقایق عمر خود
مواظبت و اهتمام بسیار نمود که آن رصدخانه و کتابخانه از بین نرود و خللی
در کار آنجا رخ ندهد و تقویم و زیج ایلخانی حاصل این تلاش بی وقفه بوده
است.
هم اکنون از بزرگ ترین مرکز علمى منطقه، تنها قسمت هاى کوچکى بر بلنداى تپه مشرف به شهر مراغه باقیمانده
است. خوشبختانه در طول دهه پنجاه با کاوش هایى که به سرپرستى دکتر پرویز
ورجاوند انجام شد باقیمانده هاى این بنا مرمت شده است. در حال حاضر، گنبدی
بزرگ به جهت حفظ بناهای باقیمانده بر روی آن قرار داده شده که ظاهرا به
صورت نمایشگاه نیز از آن استفاده می شود.
در
سال 672 هجری قمری، خواجه نصیر که آثار مکتوبش از 50 کتاب و رساله افزون
است با جمعی از شاگردان خود به بغداد رفت تا بقایای کتاب های تاراج رفته را
جمع آوری و به مراغه ارسال
دارد. اما اجل مهلتش نداد و در تاریخ 18 ذی الحجه سال 672 هجری قمری در
بغداد دار فانی را وداع گفت. جسدش را به کاظمین انتقال داده و در جوار
امامین همامین دفن نمودند.
خیابان تهران در سئول
خیابان تهران در سئول
خیابان تهران (
به زبان کره‌ای: 테헤란로 (تلفظ: تهران‌نُ) یک خیابان در بخش گنگ‌نام شهر سئول
کره جنوبی است. شرکت‌های سامسونگ و هینیکس دفاتری در این خیابان دارند.
گرانترین و بلندترین سازهٔ این خیابان دولت کلان‌شهری سئول (Seoul
Metropolitan Government) نام دارد که قیمت آن ۲۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ ون
(۲۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار) برآورد می‌شود.
پیش از انقلاب به دنبال مسافرت شهردار وقت تهران به سئول در سال ۱۳۵۴ در جهت همکاری میان دو کشور سنگ بنای دو خیابان بزرگ در پایتخت دو کشور گذاشته شد. خیابانی در تهران به نام خیابان سئول و خیابانی در سئول به نام خیابان تهران نام‌گذاری شد.
خیابان تهران در سئول که یکی از بهترین، زیبا ترین و گران قیمت ترین خیابان های سئول است، از یک سو به مرکز شهر متصل است و از سوی دیگر به ورزشگاه المپیک کره